Australian Cattle Dog
De A.C.D. is sinds enkele jaren pas in ons leven verschenen, omdat wij op zoek waren naar een werkhond.
Een hond die niet zo groot is als de rest, maar ook niet te klein om door de rest onder de voet te worden gelopen. Ook een hond die zich zou kunnen aanpassen in onze roedel, en gezellig mee kan doen als sofa hond. Zo is het idee van de A.C.D. geboren. En maakt nu deel uit van ons gezin.
De A.C.D. is een robuuste hond, met energie te over voor allerlei leuke dingen. Wij hebben een teef, dus kunnen niet zoals met onze andere honden van ervaring spreken. Maar zien wel het verschil en de vergelijking met de rest van onze honden. Het blijft tenslotte toch een hond.
De A.C.D. komt oorspronkelijk uit Australie, en heeft Dingo bloed in zijn aderen. Verder hebben ook de Blue Merle korthaar Collie, de Dalmatier,de Bullterrier en de Kelpie meegeholpen aan het ontstaan van dit ras. Het ras is daar gefokt om het vee te hoeden.
Er zijn twee kleuren van vacht, de blue Merle, en de bruine variant.
In ieder geval wil de A.C.D. wat te doen hebben,ook al is het maar naar de kat staren! Als hij zich verveelt gaat hij compensatie gedrag vertonen, zoals zijn eigen staart achterna jagen. Dit ontstaat echt uit verveling. De A.C.D. is blij met alles wat je hem te doen geeft, apporteren, fietsen, gezellige lange wandelingen maken, behendigheidsbaan, obedience training enz.
Maar wat onze dame betreft, het leukst vindt zij : Achter de koeien aan zitten. Zodra ze in de wei, in de polder, of bij ons in het natuurgebied (hier staan oerrunderen) een koe of stier in het oog krijgt? Dan wil ze er naartoe, deze grote uitdaging vertellen dat er naar haar geluisterd moet worden! Het is kostelijk om te zien. En geweldig aan de ene kant om te ervaren dat het instinct op de goede plaats zit bij haar. De andere kant van de medaille is, dat ze hier niet hoeft te hoeden, en het vee verplaatsen. Zij moet dus duidelijk bezig zijn. En doen wij dat niet, dan doet ze dat zelf, en ‘jaagt’ dan iedereen en alles wat langs ons huis en tuin komt weg op haar manier.
Ze heeft dan duidelijk het postbode complex. Dat die mensen, auto’s, fietser, brommers en paarden en honden toch wel doorlopen, daar is zij niet van doordrongen. Ze komt steeds met verfijnde lichaamstaal vertellen dat ze dat karweitje er weer op heeft zitten, en dat de kust weer veilig is. Ook probeert ze het bij de andere in de roedel, maar deze negeren het en dan wordt de dame boos en komt ze naar ons toe met een blik in de ogen van hé baas ze luisteren niet doe er wat aan.
Een hond die niet zo groot is als de rest, maar ook niet te klein om door de rest onder de voet te worden gelopen. Ook een hond die zich zou kunnen aanpassen in onze roedel, en gezellig mee kan doen als sofa hond. Zo is het idee van de A.C.D. geboren. En maakt nu deel uit van ons gezin.
De A.C.D. is een robuuste hond, met energie te over voor allerlei leuke dingen. Wij hebben een teef, dus kunnen niet zoals met onze andere honden van ervaring spreken. Maar zien wel het verschil en de vergelijking met de rest van onze honden. Het blijft tenslotte toch een hond.
De A.C.D. komt oorspronkelijk uit Australie, en heeft Dingo bloed in zijn aderen. Verder hebben ook de Blue Merle korthaar Collie, de Dalmatier,de Bullterrier en de Kelpie meegeholpen aan het ontstaan van dit ras. Het ras is daar gefokt om het vee te hoeden.
Er zijn twee kleuren van vacht, de blue Merle, en de bruine variant.
In ieder geval wil de A.C.D. wat te doen hebben,ook al is het maar naar de kat staren! Als hij zich verveelt gaat hij compensatie gedrag vertonen, zoals zijn eigen staart achterna jagen. Dit ontstaat echt uit verveling. De A.C.D. is blij met alles wat je hem te doen geeft, apporteren, fietsen, gezellige lange wandelingen maken, behendigheidsbaan, obedience training enz.
Maar wat onze dame betreft, het leukst vindt zij : Achter de koeien aan zitten. Zodra ze in de wei, in de polder, of bij ons in het natuurgebied (hier staan oerrunderen) een koe of stier in het oog krijgt? Dan wil ze er naartoe, deze grote uitdaging vertellen dat er naar haar geluisterd moet worden! Het is kostelijk om te zien. En geweldig aan de ene kant om te ervaren dat het instinct op de goede plaats zit bij haar. De andere kant van de medaille is, dat ze hier niet hoeft te hoeden, en het vee verplaatsen. Zij moet dus duidelijk bezig zijn. En doen wij dat niet, dan doet ze dat zelf, en ‘jaagt’ dan iedereen en alles wat langs ons huis en tuin komt weg op haar manier.
Ze heeft dan duidelijk het postbode complex. Dat die mensen, auto’s, fietser, brommers en paarden en honden toch wel doorlopen, daar is zij niet van doordrongen. Ze komt steeds met verfijnde lichaamstaal vertellen dat ze dat karweitje er weer op heeft zitten, en dat de kust weer veilig is. Ook probeert ze het bij de andere in de roedel, maar deze negeren het en dan wordt de dame boos en komt ze naar ons toe met een blik in de ogen van hé baas ze luisteren niet doe er wat aan.
